دهان باز کن!
گوش هایت را چرا می گیری؟
دهانت را باز کن!
همهمه ای که کلافه ات کرده است
صدای آشوبی نیست که در دوردست ها برخاسته!
مویه ی بغض فروخورده ایست
که در گلو خفه کرده ای!
پنجره هایی را که بیهوده بسته ای ، باز کن
بگذار فریادت گوش شب را کر کند!
دهانت را باز کن!
همهمه ای که کلافه ات کرده است
صدای آشوبی نیست که در دوردست ها برخاسته!
مویه ی بغض فروخورده ایست
که در گلو خفه کرده ای!
پنجره هایی را که بیهوده بسته ای ، باز کن
بگذار فریادت گوش شب را کر کند!
عاقبت روزی بیابی کام را
ساقیا برخیز و در ده جام را
خاک بر سر کن غم ایام را
ساغر می بر کفم نه تا ز بر
بر کشم این دلق ازرق فام را
گرچه بدنامیست نزد عاقلان
ما نمی خواهیم ننگ و نام را
باده در ده چند از این باد غرور
خاک بر سر نفس نافرجام را
دود آه سینه ی نالان من
سوخت این افسردگان خام را
محرم راز دل شیدای خود
کس نمی بینم ز خاص و عام را
ننگرد دیگر به سرو اندر چمن
هر که دید آن سرو سیم اندام را
صبر کن حافظ به سختی روز و شب
عاقبت روزی بیابی کام را
خاک بر سر کن غم ایام را
ساغر می بر کفم نه تا ز بر
بر کشم این دلق ازرق فام را
گرچه بدنامیست نزد عاقلان
ما نمی خواهیم ننگ و نام را
باده در ده چند از این باد غرور
خاک بر سر نفس نافرجام را
دود آه سینه ی نالان من
سوخت این افسردگان خام را
محرم راز دل شیدای خود
کس نمی بینم ز خاص و عام را
ننگرد دیگر به سرو اندر چمن
هر که دید آن سرو سیم اندام را
صبر کن حافظ به سختی روز و شب
عاقبت روزی بیابی کام را
